لیفتراكهاي الکتریکی خصوص موضوع اجتناب از آلودگی داراي ارجعیت هستند.
در واقع کیفیت هواي داخل از طریق حذف احتراق داخلی بهبود مییابد.
بدین جهت به شکل طولانی تر لازم نیست که هواي خارجی را به درون انبار یا کارگاه محل رفت و آمد لیفتراك انتقال دهیم.
تا از این طریق هواي داخل به صورت متناوب با هواي بیرون جابه جا گردد.
این امر براي محیط زیست مناسب بوده و بعلاوه سودمنديهایی از جمله کاهش گرما و هزینههاي تهویه هوا را در پی دارد.
اگر الکتریسیته بوسیله منابع تجدید پذیر مانند باد و انرژي خورشیدي تامین شود، میتوان گفت لیفتراكهاي الکتریکی فاقد انتشار آلایندههاي زیست محیطی میباشند.
هرچند باید اذعان نمود که سودمنديهاي زیست محیطی لیفتراكهاي الکتریکی بیش از این خواهد بود.
لیفتراكهاي الکتریکی هیچگونه روغن موتور، آب رادیاتور مصرف نمی کنند و با صداي خیلی کم کار می کنند.
این زائدات میتوانند براي محیط زیست بسیار مضر باشند.
اگر بصورت مناسب و شایستهاي دفع نگردند، تبدیل یک لیفتراك از سیستم پروپان مایع LP به سیستم الکتریکی در یک کاربري 2000 ساعته در سال منجر به کاهش کربن سالیانه CO2 CO به میزان تقریبی 2000IBS میشود، که این امر معادل رانندگی از نیویورك تا لوس آنجلس براي هفت بار مسافرت پی در پی است.
بعلاوه بواسطه تلاش صنایع باتري سازي بیش از 97 درصد تمامی باتريها قابل بازیافت بوده که این امر باتري را به یک محصول مصرف کننده با قابلیت بازیافت بالا تبدیل میکند